Андай дуо илиш керак — збекистон

Андай дуо илиш керак — збекистон

?андай дуо? илиш керак — Ўзбекистон

Айримлар: “Дуо? илаверамиз, бирортасининг? абул бўлганини сезмадик!” деб ёз? иришади. Ахир,?онун-?оидасига мувофи? ёзилмаган оддий ариза? ам? абул? илинмас экан, шартларига риоя этилмаган дуо? андай? абул бўлсин?! Ёшланмаган кўз,?изармаган юз,?албдан чи? маган минг бир сўз билан? илинган дуолар? андай? ам ижобат бўлсин? узури Ило? ийда?
Кўпчилик одамларнинг дуолари худди мактубсиз хатжилдга ўхшайди. Жилди бор-у, ичида хат йў?. Буни бош? ачасига ифодаласак, жасад бор-у, ру? йў?, пўсти бор-у, ма? зи йў?, ни? об бор-у, юз йў?.
Оддий бандадан бирор нарса сўрашнинг ўзига хос йўли, одоби бўлгани? олда, оламлар Парвардигоридан сўрашнинг одоби бўлмасинми? Дуо инсоннинг ўз ожизлигини эътироф этишидир.
Дуо агар ило? ий нусрат бўлмаса, одамнинг ўзи,?еч нарса? илолмаслигини билишидир. Дуо банданинг борли? и битта юракка айланиб, ило? ий Дарго? га юкунишидир.
Дуо бор кучини, бутун имкониятини ишга солиб? ам ма? садига етолмаслигини билган одамнинг Парвардигоридан мадад сўраб,?илган нидосидир.
Буни тушунган одам, бола онасидан бир нимани? атъий туриб сўраганидек,?атъият билан дуо? илади. Ило? ий Дарго? га? ўл чўзиб, худди Фоти? а сурасини? ар куни ўн марта ў? игани каби? айта-?айта илтижо этди…
Шунда метин? алблар? ам юмшайди, тошдан сув сизгани каби, улардан ожизлик “о?”лари сизиб, юксалади.?еч кутмаган жойингиздан Эгам нажот эшикларини очади. Шоир айтганидек:
Сур, чи? ар а? ёрни дилдан,?а? тажаллий айласин,
Подишо? кирмас саройга хона маъмур ўлмаса.
?ирсу? авас денгизига? ар? бўлган, дунё матоларига му? аббатни ўзига жо? илган юракка назар? илармикин У?
Тоиф сафаридан? айтар эканлар Му? аммад пай? амбаримиз режалари пучга чи? иб, иложсиз? олганларида, гумро? лар отган тошлардан покиза вужудлари? онга беланиб,?ориб-чарчаб, бир девор панасига чўкдилар. А? лнинг чораси? олмаган пайтда, камситилган,?ор? ин ва? амнок? олда му? аббатулло? нинг мушфи? ба? рига ташладилар ўзларини. Кейин муборак дудо? лардан пай? амбарлик даврининг бурилиш ну? таси бўлган дуо отилиб чи? ди:
“Ило? им! Мадорим тугаганини, чорасиз? олганимни ва одамлар орасида хор бўлганимни фа? ат Ўзингга арз? илурман… Эй ра? млиларнинг энг мар? аматлиси! Сен менинг Парвардигоримсан, эзилганларнинг мададкорисан. Мени кимларнинг ихтиёрига ташлаб? ўйдинг? Менга? аддорлик? илганларнинг? ўлигами?..
…Майли, Сен мендан? азабланмасанг бўлгани, бош? асига парво? илмайман. Аммо мар? аматингдан умидворман. Сенинг нурингга юкунаман, зулматларни ёритгувчи нурингга…
Менга? азабинг етмаслиги ва? а?ринг тушмаслигини сўрайман. Сенга си? инаман, мендан рози бўлсанг, бас. Барча куч-?удрат Сендадир, ёл? из Ўзингда!..” (Ибн? ишом, “Сийра”).

Комментарии 0

Оставить комментарий

Ваш email не будет опубликован.