Баара сураси — 285-286 видео — збекистон

Ба? ара сураси — 285-286 (видео) — Ўзбекистон
285. Пай? амбар унга ўз Роббисидан туширилган нарсага Иймон келтирди ва мўминлар? ам. Барча Алло? га, Унинг фаришталарига, китобларига, Пай? амбарларига Иймон келтирди. Унинг Пай? амбарларининг бирорталарини ажратмаймиз. Ва эшитдик ва итоат? илдик, (эй Роббимиз), ма? фиратингни сўраймиз ва? айтиб бориш Сенгадир, дедилар.
Ушбу ояти карима ва кейинги оят иккалови ўзларида ушбу суранинг хулосасини мужассам? илгандир. Бу икки оятнинг? ар бир сўзи улкан маъно англатади. Уларда а? ида, Иймон хусусиятлари, банданинг ўз Роббиси билан бўладиган? оли, фарз? илинган амалларга муносабат ва бош? алар келган. «Пай? амбар унга ўз Роббидан туширилган нарсага Иймон келтирди ва мўминлар? ам». Пай? амбарнинг иймонидай кучли Иймон бўлмайди. Чунки у тў? ридан-тў? ри Алло? дан? абул? илиб олинган иймондир. Оятда ўша иймонга мўмин бандаларнинг шерик? илиниши, улар учун улкан шарафдир. «Барча Алло? га, Унинг фаришталарига, китобларига, Пай? амбарларига Иймон келтирди». Бу? иёматгача инсониятнинг барчасига йўлбошчи бўладиган умматга хос иймондир. Алло? га Иймон келтириш исломий тасаввурнинг асосидир. У? аётий йўлнинг негизидир. Одоб, ахло?, и? тисод, сиёсат хуллас, банданинг? ар бир? аракати ва нафасининг? ам асосидир. Алло? га Иймон кетиришнинг маъноси–Унинг ило? ликда, тарбиякунундаликда ва ибодатда ягона Ўзи? а?дор эканини эътироф? илишдир. Инсоннинг? албига, виждонига,?аётидаги? ар бир ишига хўжайинлик ягона Алло? га хос, деб эътироф? илишдир. Бу ишларда Алло? га? еч? андай шерик йў?. Унинг яратувчиликда шериги йў?.?амма нарсани Ўзи яратган. Тасарруфотда? ам Унинг шериги йў?. Барча ишларни ягона Ўзи тасарруф? илади. Унинг риз? беришда шериги йў?.?аммага ягона Ўзигина риз? беради. Унинг фойда беришда шериги йў?.?аммага фойдани ягона Ўзигина беради. Унинг зарар етказишда шериги йў?.?аммага зарар етказишни ягона Ўзи амалга оширади. Борликдаги каттию кичик? ар бир нарса Алло? нинг изни ва иродаси билан бўлади. Унинг ибодатга? а?дорликда шериги йў?. Барча ибодат ва барчанинг ибодати ягона Алло? нинг Ўзигадир. Унинг итоатга? а?дорликда? ам шериги йў?. Барча тоат ва барчанинг тоати ягона Алло? нинг Ўзигадир. Унинг бандалар? алби ва виждонига хожа эканлигида? ам шериги йў?.?амманинг? алби ва виждонига ягона Алло? нинг Ўзи хожадир. Унинг бандалар? аётига ра? намолик? илишда? ам шериги йў?.?амманинг? аётий йўлини,?онунларини, и? тисодини, муомалаларини ягона Алло? таолонинг Ўзи кўрсатиб беради. Шомил Иймон , Алло? га Иймон келтириш худди шуни та? озо? илади. Алло? нинг фаришталарига Иймон келтириш Алло? га Иймон келтиришнинг ичида бор. Фаришталарга Иймон келтиришга Алло? буюрган. Шунинг учун? ам Иймон келтириш лозим бўлган барча нарсалардан олдин Алло? га Иймон муста? кам бўлиши керак, дейилади. Алло? нинг фаришталарига Иймон келтириш? ис этиш аъзолари таъсирига тушмайдиган, улардан ю? ори бўлган? айб нарсаларга Иймон келтиришнинг бир? исмидир. Инсонни яратган Алло? унинг табиатида? айб нарсаларга? изи? иш борлигини билганидан, ушбу? айбий нарсага–фаришталарга Иймон келтиришга буюрган. Ўзи билан доимо фаришта бирга юришига, яхши-ёмон барча ишларни ёзиб боришига ва фаришталарнинг бош? а хусусиятларига Иймон келтирган одам фа? ат яхшилик? илиб, ёмонликдан четда бўлади. Бундай? ис-туй? у эса,?ар бир одам боласи учун зарурдир. Инсонни? айвондан ажратиб турадиган нарсалардан бири? ам? айбий нарсаларга, жумладан, фаришталарга ишонишдадир. Бундай иймони бор инсон? ис этиш аъзолари чегарасида тор жойда ўралиб? олмайди. Балки тасаввур доираси чексиз бўлади. Алло? нинг китобларига Иймон келтириш? ам Алло? нинг Ўзига бўлган иймондан ўсиб чи? адиган иймондир. Ило? ий китобларга Иймон келтиришга Алло? нинг Ўзи буюрган. Алло? га ишонган одам Ундан келган хабарларга? ам ишониши керак. Алло? нинг Пай? амбарларига Иймон келтириш? ам Алло? нинг Ўзига бўлган иймондан ўсиб чи? адиган иймондир. Пай? амбарларга Иймон келтиришга Алло? нинг Ўзи буюрган. Алло? га ишонган одам Унинг Пай? амбарларига? ам ишониши керак. «Унинг Пай? амбарларидан бирорталарини ажтармаймиз». Яъни, Алло? юборган барча Пай? амбарларга бирдек Иймон келтирамиз. Бирорталарини ажратиб? ўймаймиз. Шундай? илиб, мусулмон уммати? амма Пай? амбарликларнинг ягона ва охирги меросхўри бўлиб? олган. Иймон неъматидек улу? неъмат мусулмонларга насиб? илган. Бу Иймон уларни икки дунё саодатига етказади. «Ва эшитдик ва итоат? илдик, (эй Роббимиз), ма? фиратингни сўраймиз ва? айтиб бориш Сенгадир, дедилар». Буларни фа? ат Алло? га, Унинг фаришталарига, китобларига ва Пай? амбарларига? а?и? ий Иймон келтирган кишиларгина айта оладилар. Алло? томонидан келган? ар бир нарсани эшитиш, Алло? дан бўлган? ар бир амрга итоат? илиш? а?и? ий мўминнинг ишидир. Алло? дан келган? ар бир хабарни эшитиб,?ар бир амрга итоат? илиб туриб, яна мўмин киши ўзида ну? сон борлигини? ис? илади ва: «Эй Роббимиз, ма? фиратингни сўраймиз», дейди. Эътибор? илинг-а, аввал эшитиш, кейин итоат? илиш ва, ни? оят, ма? фират сўраш. Баъзи бир гумро? лар эшитмайди? ам, итоат? илмайди? ам, лекин ма? фиратни даъво? илади. Мўмин кишининг бунчалик серташвиш бўлишига сабаб бор, чунки у? айтиб бориш Алло? нинг Ўзига эканлигини жуда яхши билади. Банда эшитишга ва итоат? илишга доим тайёр тургани билан Алло? таоло унинг тоат даражасини, нимага? одиру нимага? одир эмаслигини яхши билади ва унга то? атидан таш? ари таклиф? илмайди.
286. Алло??еч бир жонни то? атидан таш? ари нарсага таклиф? илмас. Фойдаси? ам ўз касбидан, зарари? ам ўз касбидан. Эй Роббимиз, агар унутсак ёки хато? илсак, (и? обга) тутмагин. Эй Роббимиз, биздан олдингиларга юклаганга ўхшаш о? ирликни бизга юкламагин. Эй Роббимиз, бизга то? атимз етмайдиган нарсани юкламагин. Бизни афв эт, ма? фират? ил ва ра? м эт. Сен хожамизсан. Бас, кофир? авмларга бизни? олиб? ил.?амма нарсани да? и?-да? и?ларигача билувчи Алло??ар бир жонни? ам нимага ярайдию нимага ярамайди–яхши билади. Бандаларига ме? рибонлигидан имкони ва? а??и бўлса? ам,?еч бир жонни то? атидан таш? ари нарсага таклиф? илмайди. «Алло??еч бир жонни то? атидан таш? ари нарсага таклиф? илмас». Алло? нинг буйру? лари ва? айтари? лари банданинг имкони даражаси доирасида бўлади. Ана ўша таклифга амал? илишига? араб, бош? а?еч бир нарсага? арамасдан, банданинг жазоси ёки мукофоти белгиланади.?ар бир банданинг: «Фойдаси? ам ўз касбидан, зарари? ам ўз касбидан» Охиратда ошна-о? айничилик, воситачилик, насли-насабига? араш ёки бош? а имтиёзлар ўтмайди.?ар бир шахс ўзи учун ўзи жавоб беради. Шундай экан,?ар бир банда Иймон — ихлос билан Алло? нинг амрини бажариши ва доимо унинг ўзига ёлбориб дуо? илиши зарур. «Эй Роббимиз, агар унутсак ёки хато? илсак, (и? обга) тутмагин». Мўмин банда бор имконини ишга солиб Алло? нинг фармонига мувофи? иш юритишга? аракат? илади. Бу борада кўпгина тўси? ларни енгиб,?ийинчиликларга бардош беради. Лекин у фаришта? ам эмас, баъзи ва? тларда билмасдан хато? илиб? ўяди ёки баъзи нарсаларни унутиб, эсдан чи? аради. Шунинг учун? ам дуонинг аввал-бошида мазкур нарсалар учун азобга тутмасликни Алло? таолонинг Ўзидан сўрамо? да. Алло? таоло мўмин бандаларининг ушбу дуосини? абул этган. Имом Табароний ривоят? илган? адисда Пай? амбар алай? иссалом: «Умматимдан уч нарса–хато, эсдан чи??ан ишлар ва мажбур? илинганлик кўтарилди», деганлар. «Эй Роббимиз, биздан олдингиларга юклаганга ўхшаш о? ирликни бизга юкламагин». Маълумки, Алло? таоло аввал ўтган умматларга улар? илган осийликлари учун? ийин-?ийин таклифлар юборган. Баъзиларига тавба? илиш учун ўзини ўлдиришни амр? илган бўлса, бош? аларга нажосатни кетказиш учун кийимини кесишни буюрган. Шунга ўхшаш о? ир ишлар Ислом умматига? ам бўлмаслиги сўралмо? да. «Эй Роббимиз, бизга то? атимиз етмайдиган нарсани юкламагин». Мўминлар Алло? нинг амри? анчалик бўлса? ам бажаришга доим тайёрлар. Лекин Алло? нинг ра? мати кенглигидан умидвор бўлиб, ўзларини кичик фа? млаб, бу дуони? илишмо? да. «Бизни афв эт, ма? фират? ил ва ра? м эт». Мўмин банда? ар? анча? аракат? илса? ам, бандалик бурчини тўли? адо эта олмаслигини яхши билади. Шунинг учун доимо ўзига Алло? нинг афви, ма? фирати ва ра? матини сўраб туради. «Сен хожамизсан. Бас, кофир? авмларга бизни? олиб эт».?а? и?атда мўмин бандага Алло? нинг Ўзидан бош? а хожа йў?. Ёрдамчи йў?. Шунинг учун? ам мўминларнинг? аётларидаги энг му? им нарсалардан бири–кофир? авмлар билан бўладиган курашда Унинг Ўзидан? олибликка ёрдам сўралмо? да. Ба? ара сурасининг охиридаги икки оят? а?ида бир? анча ривоятлар келган. Жумладан: Имом Насаий ибн Аббосдан? илган ривоятда? уйидагилар айтилади: «Расулулло? ала? иссолату вассалом Жиброил билан ўтирган эдилар. Ю? оридан бир овоз эшитилди. Жиброил осмонга бурилиб? аради-да: «Бу осмоннинг эшикларидан бири,?еч очилмаган эди, бугун очилди», деди. Ундан бир фаришта тушди ва Пай? амбар алай? иссолату вассаломнинг? узурларига келиб: «Суюнчи, сендан аввалги Пай? амбарларга берилмаган икки нур сенга берилди, сураи Фоти? а ва Ба? ара сурасининг охири. Улардан ў? иган? ар бир? арфингга, албатта,(савоб ва жавоб) бериласан», деди». Имом А? мад ривоят? илган? адисда Пай? амбар алай? иссалом: «Сураи Ба? аранинг охирги икки оятини ў? и, улар менга аршнинг остидаги хазинадан берилган», деганлар. Бош? а бир? адисда: «Ким Ба? ара сураси охиридаги икки оятни бир кечада ў? иса, кифоя? илади», деганлар…
Комментарии 0