Алло олдида бурчимиз — збекистон

Алло олдида бурчимиз — збекистон

Алло? олдида бурчимиз — Ўзбекистон

Бизнинг Алло? Таоло олдида бурч ва вазифаларимиз:
1. Ёл? из Алло? га ишониш ва унга ширк келтирмаслик.
2. Бутун вужудимиз билан Алло? ни севишимиз керак.
3. Ундангина гуно? лардан пано? сўраш.
4. Фа? ат Алло? га таваккал? илиб, фа? ат Ундан ёрдам сў-
раш.
5. Доим ёл? из Алло? га ибодат? илиш.
6. Берган неъматлари учун Унга шукр? илиш.
7. Алло? севган нарсаларни севиб, ёмон кўрган нарсала-
ридан узо? лашиш
8. Буйру? ларини бажариб,?айтарган нарсаларидан
узо? лашиш керак.
?ИКОЯ:
Алло? Таолони тан олмаган мутакаббир ва Имом
Аъзам Абу Ханифанинг унинг саволларигаберган жаво-
блари? а?ида.
Бир ва? тлар Бо? додга бир динсиз файласуф келди. У
?амма нарса табиатдан дер эди ва ўзининг динсизлик ва
бузу? лик? оясини Бо? додга ёймо? чи бўлди. Ислом олимла-
рини? ам мунозараларга даъват этди. Ўша замонда Халифа
бўлган Мансур бундан хабар топди. У, ўша динсизни саройга
таклиф? илди ва масалани ундан сўради. Унга жавобан дин-
сиз:
— Эй, мўъминларнинг Халифаси. Сенинг салтанатинг-
даги олимлар билан ба? слашишни хо? лайман. Улар бу ко-
инотни бир Алло? тарафидан яратилган, дейдилар. Мен эса
коинот ўзи абадий бор бўлган, деб айтаман. Олимларинг би-
лан ба? сда буни исбот? иламан, — деди.
Халифа дар? ол Имом Аъзам? азратларига хабар берди
— Бир динсиз, (Алло? ни инкор этувчи) файласуф келди.
Сизни мунозарага даъват? илмо? да. Тез келинг. Имом Аъзам
пешиндан сўнг бораман деб хабар? илди.
Имом Аъзам афандимиз айтган ва? тидан бир соат кеч
келдилар. Файласуф? — бутун сарой а? лига шикоятомуз:
— Сўз бериб келмади,?ўр? иб келмади, — деди.
Халисра ва сарой а? ли Имом Аъзамни кутиб? аяжонлана
бошладилар. Шу пайт Имом келдилар. Динсиз файласуф:
— бу имом билаи мунозара? илмайман, чунки у бизни бир
соат кутдириб? ўйди, сўзида турмади, — деди.
У яна? азрат Имомнинг ахло? ини ёмонлай бошлади. Унга
жавобан Имом Аъзам:
— Шошилмагин, эй ра? иб, аввал нега кеч келганимни
сўра, кейин шунга? араб гапир, — дедилар.
Халифа Мансур Имом Аъзамни буюк? урмат ва э? тиром
билан кутиб олди. Уни мажлиснинг энг юксак, олий ма? ом
ерига ўтказди. Динсиз мункир Имом Аъзамдан:
— Кеч? олганингизнинг сабаби нимада, — деб сўради.
Имом Аъзам, унга жавоб бериб:
— Кеч? олишимга сабаб бир? аройиб? одиса бўлди.
Биласизки, мен Дажла дарёсининг бўйида яшайман. Дарс
?ир? о?ига келиб солга ўтирмо? чи эдим,?атти? бўрон туриб
солни парчалаб ташлади. Тахталарни пахта саваловчи ур-
ганда чи??ан моми? дай учирди. Ўша ерда туриб? олдим.
Дарёдан ўтишга бош? а бир чора йў? эди. Шунда бир тўл? ин
бўлиб парчаланган сол тахталарини бир ерга тўплади. Яна
сол бўлди. Мен унга ўтириб дарёдан ўтиб келдим, — деди.
Файласуф чин? албидан? озир имомнинг но? а?лигини бир
зумда исботлайман, деб ўрнидан туриб кетди ва:
— Му? тарам а? ли мажлис!?аранг сизнинг имомингиз ни-
малар демо? да. Парчаланиб кетган сол тахталарини шамол
бир ерга тўплаган эмишда, имом шу солда дарёдан ўтган
эмиш. Буни а? л, манти??абул? иладими, айтинг, — деди.
Имом Аъзам унга жавоб бериб:
— Эй, нодон ра? иб, сен икки тахтани бир ерга келмайди
деб айтмо? дасану бу тиргаксиз осмон ва шу мваззам само-
нинг ўзи-ўзидан яратилмаганлигини? андай? абул этасан?
— дедилар.
Табиатчи бирор сўз дея олмади. Халифа уни жазолади.

Комментарии 0

Оставить комментарий

Ваш email не будет опубликован.